lisân-ı tazarru

Ey fikirlerin, inançların sahibi!
Yarattığın şu aciz kuluna bir bak
Nasıl derin bir gam deryasında
Bir o yana bir bu yana savrulmakta
Ona bu zulmü layık görene ne desin
Ey sözlerin, seslerin sahibi!
Şu yapayalnız zayıf kuluna bir bak
Bir ateş yanar şu aciz kulunun gönlünde
Kavrulurken içi ateş kuyularında
Her gün bir başka harlanmakta
Onu böyle yakana ne desin
Ey ellerin, ayakların sahibi!
Her gün ölüp tekrar dirilen kuluna bir bak
Yer bulabilmiş ne yerde ne gökte
Kavuşmak istedikçe daim uzak kalmakta
Onun iştiyak-ı vuslatını görmeyene ne desin
Ey hislerin, kalplerin sahibi!
Çarptıkça durmaya meyilli gönüllü kuluna bir bak
Hep aynı zamanı gösteren bir saatte
Gönlü arzu ve muhabbetle yanmakta
Onu böyle yakan ateşin sahibine ne desin
Kainatta var mıdır ki şu acizin halini anlatabilsin
Kimlere desin de derdini vuslata erebilsin
Sen ki anın yegane sahibi
Mümkün kıl da şu iki gönül çocuklar gibi sevinsin.
Kuşlar gibi uçabilsin...