duasızlıktan doğan şiir

Her şey bir atışa bakıyor ya gönlüm,

Buralardaki sessizlikten anlarsın

Son anın gelmiş gibi

En son nefesin çıkışındaki kriz gibi

Bütün dallar elinde tek tek kırılmış gibi

Son damlanın yeryüzüne düşüşü gibi

Kopan damardan kanın fışkırır gibi

İşte o an anlar insan yaşadığını, yaşamış olduğunu, yaşanmış olduğunu

Sonrası bir uğraş gitmemeye

Debelenirken kaderle

Gittikçe dibe

Derine daha derine

Yırtarcasına geceyi derinden

-Bıçak sırtı bir çığlıktı doğum

Ölümü hiç anma bile!-

Tam o anda çıkar o şarkı

-Kapat şu radyoyu!

Yoruldum artık lanetinden.

Evet her şey bir atışa bakıyor

Neyi atsam bana geri dönüyor

Nereye baksam onu görüyor

Nereye gitsem ona çıkıyor

Yok ki çaresi

Dermanı müsebbibi

Varıp gidememek yoluna alınamayacak intikam

Gözünün alabildiğine korku alabildiğine yangın

Beni yakan da bu ya

Ah!

Yandım!

Sen de yan!

Yanalım, dönelim, bulalım, buluşalım…