beklemekte

seni düşündüğüm her an
ılık ılık rüzgarlar esiyor damarlarıma
içimdeki yorgunlukları sorma
sensizlikten kalma onlar
bilmem kaç gün 72 ayrı koğuş
sokakların dili tutuldu ben gördüm
pencere pervazlarına astılar her gün
inim inim inleyen canımı
kaldırımlarda yürümedim de
köz köz olmuş ateş üzerindeymişim
üç beş sabah geçti yürüyordum
kendimi gördüm karşıdan
o andan beri kapı eşiğinde kalmış gibi ruhum
gönlüm çöllere düştü seni beklemekte.
belki mahşerde
ümit etmekte bu gönül affını
bu berduş senin kulun, kölen
hangi kul vazgeçmiş sahibinden
ömrüm senin, gönlüm senin.