acz

Bir akşam ay göğe vurunca 
Kaybettim dīdārı canımdan
Onsuzluğun sızısından ince ince
Kan çekiliyor damarlarımdan
Ya Rab! Ben noksanlıyım.
Kusurumdan var olmuşum.
O sevgili dönmesin yüzünü
Kurtulamam onsuz bu zindandan
Bu gönül ondan başkasını
Almadı kapısından içeri
Acziyet işte bu, insan...
Tekamülüm onun aşkı
Bir beladır bu acizin noksanı
Güneş doğmuş ne fayda
Eriyeyim, öleyim ne çıkar
Nasip etme onsuz dünya.
Gölgesini görsem yeter
Mezarıma gelsin yeter