tam bir asker ölünce yazacaksın aşk şiirini
tabuta konmadan başlayacaksın
kanı yere düşer düşmez haykıracaksın
sıralamaya
diyeceksin ki bir sevdiceği varmışçasına
çiçek gibiydin sabahları ey sevdiğim
saçlarını salındır yine öğlen güneşinde
tam boynundan dökülsün iki yanına
kokun hep leylak olsun fazlasına lüzum yok
sesini çıkarma bakışını bilirim
ağlama demem sana
en çok gözlerin o zaman güzel
fazla üzülme belki
neyin uğruna gittiğimizi de sorma
sen vatan de geç biz öyle ettik
hangi ırk daha üstün diye soktular beynimize
bilemedik insan denen tek ırk olduğunu
-ey sevdiğim sen en güzelisin bu ırkın-
yanımdaki çocuk benden önce öldü
Vanlıymış.
üzüldüm çocuğu varmış 7 aylık
görememiş resminden bilir sadece
hala böyle şeyler kaldı mı deme
görmese insan inanmaz
ölmeden baktı gözlerime
bir insanı ölürken görmek de ölmek gibiymiş
neden sonra anladım
benim vaktim de tamamlanıyorsa artık
söyle mahalledekilere borçlarım vardı helal etsinler
ödeyemez bizimkiler
annem de tüm vatan evlatlarına dua etmeye devam etsin
inanmaz çokları ama kaç kurşun sıyırır bir askeri bir tek kendi bilir
bu dualar üzere
babama da ilişmeyin
yalnız ağlar o
ağlasın mühim değil
benim evladım olsa ben de ağlardım
sana gelince
fazla bir şey istemem senden
mezarıma gelince yine hep nasılsan öyle ol
leylak kokunla
güzel nazarınla
bir dua et geç
yeter.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder