benimsenmiş öyle bir hayatın içindeyiz ki
körlüğün en moda olduğu dönemler
lalettayin serpilmiş tohumlar
kalplere çakılı mıhlarla
sahipsiz halbuki hepsi
ah bir kuş olsaydım da
tam bahtımın ucuna konsaydım
bırak oradaki bir dala mektub-u ahiri
velev ki görmedik zahiri
kalpler işitmez miydi bu inlemeleri
insanların bir dünya dolusu elemleri
kör de değil sağır o zaman insan
vakit tayin olduğunda şayet ben yerine
atanan bir başka turna ise
o sevgi kuyusuna sendeki
gömün beni bir söğüt dibine
bir rüzgar gelince sallanayım
bir yağmur ile akayım
bir çiçek ile açayım
o kuşların konduğu dallara doğru
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder