kayıp

bir silahım eksikti geceden
karşı evin penceresindeki aksim
bir elimde kalem
bir elimde cıgara
yeni peydah oldu meret
yok ama merak etme
ciğerlerime inmeden çıkarıyorum
-of-
önce çekiyorum ama
-ah-
bütün şairler de sana yazmış olamaz ya
şaşırıyorum
şaşıyorum
dizelere öfkeleniyorum durup dururken
geziniyorum devriye gecede
bir o satırda bir bu satırda
her yer zabıta
mahpusken diyordum kuşlara alın şu dumanı götürün
kanatlarına verdim umudu
dallara kuşlar konmuyor artık umut asılı
üç ayakta
zira kuşlar bile göçmüş buradan
yoksun diyorum silah çıkıyor çekmecemden
alıyorum elime kalemi koyup kenara
son bir -ah- peşinden
yutuyorum bu sefer
yakarak ciğerlerimi
bir patlama
gece karanlık
karşı evin penceresinde aksim
kayıp.