Tecelli

Yok olmak daima cazip gelecek bana

Çünkü yokluk içerisinde buldum seni

Gün ışığına benzetsem seni

Şekspir kızar mı bana öykündüm diye?

Sürekli ikindi sonrası var bende

Böyle bir karanlık gözlerimde

Yağmuru da sevmedim hiç ömrümde

Bulutları sevmeme engel olurlar mı?

Yok efendim yok eşin benzerin

Tanrı kızmasın bana ben yarattım seni

Gözümde... Gönlümde... Beynimde...

Öylesine mahcubum ki layık değilim hiçbir aleme

Hadsizim ayyaşım içmeden

Ararcasına sorarcasına tüm mahlukata

Hallerimi bildirdim

Ey kainat-ı mahlukat!

Ne kadar fakirsiniz ama bir o kadar da memnun

Ben ise acizim halimden bi-haber

Iğıl ığıl yanan bir mum gibi gönlüm

Erimekte ve bitmekte

Ne ismimde kaldı gücüm ne de ruhumda ışık

Tecelli bana değmez

Karanlığım senin aydınlığının yanında

Senin ışığından alsam mümkünatı var mıdır?