Uçurtmalar var çoğu zaman ruhumda
Uçuyorum ben
Kanatlanıp
Tüm çiçeklere dokunuyorum sabahları
Karların içinde açan çiçeklere
Ümit dediğin böyle işte
Karlı havanın soğuğunda
Gerçekçi
Sulardan akıyorum öğlenleri
Damlalarım damlalarıma karışıyor
Besliyorum kuşları
O kuşlar ki uçmaya değer
Konmadıkça yeryüzüne
Yaradılışlarının hakkını veriyorlar
İkindi vakitlerim var
Sessizliğinde durgun
Yine de batıyorum
Yavaş yavaş
Akşamları kararıyorum
Gökyüzündeki yıldızların her biri
Bilincinde varlıklarının
Ben bulamıyorum.
Arayışlarım gecenin diplerinde
İndikçe kayboluyorum.
Sabahı bulur muyum?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder