Bir akşam dışarıda
Yağmurun ağlarcasına yağdığı bir akşamda
Yürüyordum çantamdaki tüm yalnızlık kırıntılarıyla
Kahvenin
Bir ihtimal tabi
Yalnızlığa iyi gelme umuduyla
Gittim bir kahveciye
Kavrulurken benim gibi kahvem de
Geldi yanıma
Elinde sarı şemsiyesi olan adam
Hayatımda ilk defa elinde sarı şemsiye olan bir adam gördüm
Diyebilirim yani
Mavi şemsiyeli, Kahverengi şemsiyeli, Yeşil şemsiyeli gördüm ama
Sarı şemsiyeli?!
Adam da kahve istedi
Elinde sarı şemsiye ile beklerken
Sarısı dikkatimi çekti
Herhangi bir sarıya benzetilebilir
Öyle pek de farklı değildi aslında
Neden sarı acaba?
İkimiz de bekledik
Elinde sarı şemsiyesi olan adamla
Bir ara göz göze geldik
İşte bu elinde sarı şemsiyesi olan adamla
Yüzünde değişik bir karanlık vardı
Elindeki şemsiyenin sarı olan aydınlığına inat
Yaşını bilemeyeceğim ama
Kesinlikle yaşından fazla hissediyordu
En azından gözündeki yaşlar öyle söylüyordu
Kahveci verdi kahveleri
Benden önce çıkmasını bekledim
Elinde sarı şemsiyesi olan adamın
Dükkandan şemsiyesini açarak çıktı
"Ben daha bitmedim." diyen yağmur yüzünden
Annemin yıllar önce aldığı yağmurluğumun kapüşonu sağolsun
Benim şemsiyeye ihtiyacım olmadı hiç
Hep küçükken renkli renkli şemsiyelerim olsun istedim
Annem "Kapüşonun var senin." dedi almadı.
Ses etmedim ben de.
Fakat bu elinde sarı şemsiyesi olan adam
Onun annesi olmadı mı acaba?
Belki de annesi istemiştir
Ya da annesi almıştır bu şemsiyeyi
Babalar alamaz böyle bir sarı şemsiyeyi
Eminim yani
Ama anneler sever renkleri
Yürüdü önümden
Elinde sarı şemsiyesi olan adam
Sokaklar dar değildi ama
Yine de karanlıktı
Şemsiye sanki sokak lambalarına selam veriyordu
"Heyy kalksanıza ben bile sizden daha aydınlığım."
Duymadılar lambalar
Evim farklı yöndeydi ama
İstemsiz bir şekilde takip ettim
Sarı şemsiyeyi
Öyle bir sarıydı ki etkisinde kalmamanız imkansız.
Sapsarı hem de.
Yürümeye devam ettik
Ben ve elinde sarı şemsiyesi olan adam.
Bir evin önünde durdu bizimki.
Kapıya bir kadın çıktı.
Konuşmadılar.
Çantasından bir zarf çıkarıp verdi
Elinde sarı şemsiye olan adam.
Aldı kadın mahcup bir şekilde.
Ayrıldık oradan
Ben arkasında yaklaşık 60 adım uzakta
Yürürken hep yere bakıyordu
Elinde sarı şemsiyesi olan adam
Ben yanında yürüseydim bile
Farketmezdi yani
Sonra aniden bir adam çıktı karşısına
Hiçbir sokak lambasının olmadığı bir sokakta
Bu sefer kaldırdı başını yerden
Elinde sarı şemsiyesi olan adam
Öyle iri bir adamdı ki karşısına çıkan
Onun elinde siyah şemsiye vardı
Şemsiye de bir o kadar büyük
Küfretti elinde siyah şemsiyesi olan adam
Hiç sesini çıkarmadı elinde sarı şemsiyesi olan adam
Ezildi
Büzüldü
Utandı sadece
Şemsiyesini adama doğru açmaya kalktı
Sanırsın elinde zırh var
Duymak istemedi belli
Bunu gören elinde siyah şemsiyesi olan adam
Tuttu sımsıkı kendi şemsiyesini
Ucundaki sivri metali sapladı karnına
Elinde sarı şemsiyesi olan adamın
Göz göze geldiler bir an
Yine de hiç sesini çıkarmadı
Elinde sarı şemsiyesi olan adam
Şemsiyeyi üstüne doğru örttü
Şemsiye simsiyah kana bulandı
Sarı şemsiye oldu sana siyah şemsiye
Bunu görünce ağlamaya başladı
Elinde asıl siyah şemsiye olan adam
Kararan sarı şemsiyeyi görünce kaçtı
Uzaklaştı oradan koşarak
Gitsem mi gitmesem mi yanına?
Ya benim üstüme kalırsa
İnanmazlardı ki anlatsam
Elinde sarı şemsiyesi olan bir adamı
Elinde siyah şemsiye olan bir başka adam öldürdü
Ne garip
Halbuki ortada bıçak yok tabanca yok
Böyle insan mı ölür
Hem de böylesine yağmurun altında
Kimse inanmazdı.
Gittim yine de yanına
Şemsiyesi yanına düşmüştü
Kapkara kararmış
Kahvesi hala çantasında
Mis gibi kokuyor hala
Baktım ona
Kahve olmuş sarı kahve
Aldım kahveyi koydum çantama
Kendi kahvem de çantam da sarı oldu
Çıkardım kapüşonumu
Örttüm akşamdan beri elinde sarı şemsiye ile yürüyen adamın üstüne
İyice sarıldı yağmurluğuma
Sanki bildi anne şevkati var hala
O kadar sarıldı ki yağmurluğuma ve şemsiyesine
Üçü bir oldu
Artık ne
Adam kaldı ortada
Ne de yağmurluk
Ne de şemsiye
Sadece kahve kaldı geriye.
İşte bu olayda da
Vardır
En az 40 yıllık hikaye.
Hatırını bilemem.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder