Korku Üzerine

Korku insanın sonradan yanlışlıkla öğrendiği ve öğrendiğine de pişman-ı nadim olduğu en kötü duygu ise
-kimden öğrendim bilmiyorum-
Evet ben korkuyorum
Türlü türlü şeylerden
Mesela çayıma yanlışlıkla şeker katılmasından
Ya da almak istediğim kitabı bulamamaktan
Bazen de bitirmek istemediğim kitabın bitmesinden
Çoğu zaman yolculukta yan koltukta birinin olma ihtimalinden-hele de horlayan biriyse-
Aman Allahım!
Yeri gelir ben bisikletimin lastiğinin patlamasından
Veya bisikletle çıktığım gün yağmura yakalanmaktan
Korkuyorum
İnsan bu türlü şeylere takılır
Ama en çok annemi kaybetmekten korkuyorum sanırım
Zaten dünyaya gelerek bir kere ayrıldım ondan bir daha ayrılmak?!
Hem annesini kaybedenleri ya da kaybetme ihtimali olanları gördüm
Pek çok kez
İnsanın kalbi çekilir gibi oluyor 
Birinden duydum
Gözündeki ışık sönüyor birinde de gördüm
İnsan sürekli yağmurlu oluyor güneşi kaybolduğundan
Gecesi de karanlığa gömülüyor ki
Yıldızına kim ışık olsun
Ama ben annemi kaybedersem
Ne ağlayabilirim ne de konuşabilirim
İlk ona ağladım ilk ona konuştum çünkü
Ya da ben o zaman yürüyemem de 
İlk adımlarımı ona atmıştım ben
Gülemem ki hem
İlk gülümsememi onun gözlerinin gülmesinden almışken
Yiyemez olurum ilk yudumumu ondan almışım çünkü
Pek çok şey daha olabilir muhtemel
Evet annemi kaybedersem ben
Ölemem de
Lanetlerinirim bu hayata
Ve ben annemi kaybedersem
Gökkuşağı artık 7 renk olmaz
Siyah olur sadece
Tüm çiçekleri solar dünyanın
En güzeli gitmiş çünkü.
Ağaçları kurur 
En güzel selvisi kurumuş çünkü.
Annemi kaybedersem
Hem sağır hem dilsiz hem de kör olurum
Onu kaybettiğimi başka ağızlardan defalarca duymamak için... Diyemem ki "sen gittin mi anne?!"
Bakamam ki mezar taşına..
Yapamam...